Γενικές πληροφορίες και στοιχεία για την Αργεντινή

Η Αργεντινή είναι η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα στη Νότια Αμερική, μετά τη Βραζιλία, τόσο σε έκταση όσο και σε πληθυσμό. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες οικονομίες της Νότιας Αμερικής.

Γεωγραφικά, η Αργεντινή έχει ένα πολύ διάφορο τοπίο, με τα Άνδεις βουνά στα δυτικά, τις εκτάσεις της πάμπας, την παραδοσιακή γεωργική περιοχή, στο κέντρο, και τις παραλίες της Ατλαντικής στην ανατολική πλευρά της χώρας.

Η πρωτεύουσα της Αργεντινής είναι το Μπουένος Άιρες, η οποία είναι μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Νότιας Αμερικής. Άλλες σημαντικές πόλεις περιλαμβάνουν το Κόρδοβα, το Ροσάριο και το Μεντόζα.

Η επίσημη γλώσσα της χώρας είναι τα Ισπανικά. Ωστόσο, στη χώρα μιλούνται και πολλές άλλες γλώσσες, όπως τα Ιταλικά, τα Γερμανικά, τα Αγγλικά και τα Πορτογαλικά, καθώς επίσης και πολλές γλώσσες αυτοχθόνων.

Η Αργενττινή έχει μια πλούσια ιστορία που περιλαμβάνει τις εποχές των αυτοχθόνων, της ισπανικής αποικιοκρατίας, της ανεξαρτησίας και των μετέπειτα πολιτικών και οικονομικών αλλαγών.

Η οικονομία της Αργεντινής βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη γεωργία, με μεγάλες καλλιέργειες σόγιας, κρέατος και σιτηρών. Ωστόσο, η χώρα έχει επίσης σημαντικές βιομηχανίες, συμπεριλαμβανομένων της αυτοκινητοβιομηχανίας, της πετρελαϊκής, της χημικής και της φαρμακευτικής βιομηχανίας.

Σε πολιτιστικό επίπεδο, η Αργεντινή είναι γνωστή για τον τάνγκο, έναν χορό που γεννήθηκε στα προάστια του Μπουένος Άιρες, καθώς επίσης και για τη λογοτεχνία της, με σημαντικούς συγγραφείς όπως ο Jorge Luis Borges. Η Αργεντινή είναι επίσης γνωστή για το ποδόσφαιρο, έχοντας παράγει πολλούς διάσημους ποδοσφαιριστές, όπως τον Diego Maradona και τον Lionel Messi.

Σε πολιτικό επίπεδο, η Αργεντινή είναι μια δημοκρατική δημοκρατία, με πρόεδρο που εκλέγεται από τον πληθυσμό και διαθέτει δικαίωμα να ξαναδιεκδικήσει τη θέση του για δεύτερη θητεία. Το σύστημα της Αργεντινής είναι συνταγματική δημοκρατία και αυτό το σύστημα έχει ανακτηθεί αφού η χώρα επέστρεψε στη δημοκρατία το 1983, μετά από μια περίοδο στρατιωτικής δικτατορίας.

Η Αργεντινή έχει επίσης πλούσια βιοποικιλότητα, με οικοσυστήματα που ποικίλουν από τις ζεστές ερήμους του βορείου μέρους της χώρας, μέχρι τα παγετώνες και τις έντονα ψυχρές περιοχές της Παταγονίας στο νότο. Είναι επίσης γνωστή για τα άγρια άλογα και τα άγρια ζώα, όπως οι λάμες, οι πιγκουίνοι και οι άγριες γάτες.

Γεωγραφια

Η Αργεντινή είναι κυρίως μια χώρα πεδινών περιοχών, αν και οι Άνδεις, που καταλαμβάνουν τη δυτική περιφέρειά της, υψώνονται σε υψόμετρο 6.960 m στην κορυφή της Aconcagua, το υψηλότερο σημείο στο δυτικό ημισφαίριο. Συνολικά, η χώρα μπορεί να χωριστεί σε τέσσερις τοπογραφικές περιοχές: τις Πάμπα, την Παταγονία, τις Άνδεις και τους πρόποδές τους.

Περίπου το ένα τέταρτο της συνολικής έκτασης δίνεται στις επίπεδες, εύφορες Pampas της ανατολικής και κεντρικής Αργεντινής. Αυτή η περιοχή υποδιαιρείται στην ανατολική, υγρή Πάμπα, η οποία δέχεται έως και 1.000 mm (40 in) βροχόπτωση ετησίως, και την ξηρή Pampas στα δυτικά, όπου η μέση βροχόπτωση είναι μικρότερη από 500 mm.

Στα νότια των Pampas, νότια του Ριο Κολοραντο, βρίσκεται η Παταγονία, της οποίας τα άνυδρα, θυελλώδη οροπέδια κόβονται από μια περιστασιακή χαράδρα. Η περιοχή των Άνδεων και του οροπεδίου στο δυτικό τμήμα της χώρας περιλαμβάνει τις περισσότερες από τις οροσειρές, ή κορδίλερες, των Άνδεων και παγετώνων στα νότια, ψηλά και άνυδρα στα βόρεια—τους λόφους της Sierra de Cordoba και την έρημο και τα βουνά της παλιάς αποικιακής περιοχής στα βορειοδυτικά. 4

Η βορειοανατολική περιοχή της Αργεντινής, το ένα πέμπτο της έκτασης της χώρας, περιλαμβάνει τις δασωμένες πεδιάδες του Τσάκο, τις υποτροπικές ζώνες της Misiones και τις πλημμυρικές πεδιάδες και την ήπια κυλιόμενη γη, γνωστή ως Μεσοποταμία, που βρίσκεται μεταξύ των ποταμών Paran‡ και της Ουρουγουάης.

Εδάφη

Τα εδάφη των Πάμπα είναι από τα πλουσιότερα στον κόσμο και αποτελούνται από μια βαθιά συσσώρευση χαλαρών υλικών (loess), που στηρίζονται πάνω σε γρανίτη και άλλους αρχαίους κρυσταλλικούς βράχους, εντελώς απαλλαγμένους από πέτρες. Τα λιγότερο παραγωγικά εδάφη της χώρας κυμαίνονται από λατερίτη στο βορρά έως άμμο της ερήμου και σιερόζεμα στα δυτικά και νότια.

Κλίμα

Το μεγαλύτερο μέρος της Αργεντινής έχει εύκρατο κλίμα, αν και υπάρχει σημαντική διακύμανση. Η ακραία ζέστη του βόρειου Τσάκο, που έχει μέση ετήσια θερμοκρασία 23 βαθμων με περίπου 14 ημέρες το χρόνο σχεδόν 45 βκ και η υψηλή υγρασία στα βορειοανατολικά (85% Ð90% κατά τη διάρκεια του χειμώνα) βελτιώνονται σταδιακά προς τα κεντρικά Pampas, τα οποία έχουν μέση ετήσια θερμοκρασία 16¡ C (60¡ F) και υγρασία 76%. Πιο νότια, το δροσερό, θυελλώδες και ξηρό κλίμα της Παταγονίας μετατρέπεται σε παγετωνικό κρύο σε μεγαλύτερα υψόμετρα στις Άνδεις.

Στα βόρεια δύο τρίτα της χώρας, ο χειμώνας (Μάιος έως Αύγουστος) είναι η πιο ξηρή περίοδος του έτους. Οι βροχοπτώσεις μειώνονται από τα ανατολικά προς τα δυτικά και προς τα νότια, με περίπου 2.000 mm (80 in) το χρόνο στη Misiones, 940 mm (37 in) στο Μπουένος Άιρες και 750 mm (30 in) στο Chaco. Η ετήσια βροχόπτωση είναι μικρότερη από 250 mm (10 in) στην Παταγονία και μόνο 50 mm (2 in) στα δυτικά και βορειοδυτικά της χώρας.

Βλάστηση και Ζώα

Επειδή τα κλίματα και τα εδάφη είναι διαφορετικά, η Αργεντινή έχει μεγάλη ποικιλία βλάστησης. Με το κρύο, ξηρό κλίμα τους, η Παταγονία και η Γη του Πυρός έχουν λίγα δέντρα και καλύπτονται από χαμηλούς θάμνους και χόρτα. Οι λιγότερο άνυδρες Pampas αποτελούν τη μεγαλύτερη έκταση λιβαδιών της Νότιας Αμερικής.

Η περιοχή του Τσάκο χαρακτηρίζεται τόσο από δάση (συμπεριλαμβανομένων των δέντρων κεμπράχο και χαρουπιών) όσο και από σαβάνα. Στα εύκρατα βορειοανατολικά υπάρχουν δάση χαρουπιών και φοινίκων, και στις πιο υγρές Άνδεις ευδοκιμούν φυλλοβόλα δάση. Η ζωή των ζώων στην Αργεντινή είναι ιδιαίτερα πλούσια και ποικίλη.

Τα Λάμα κατοικούν στις περιοχές των Άνδεων. τζάγκουαρ, πούμα, μαϊμούδες, ελάφια, αλεπούδες και αγριογούρουνα βρίσκονται σε χαμηλότερα υψόμετρα. Τα πουλιά, συμπεριλαμβανομένου του κόνδορα, και τα ψάρια είναι ιδιαίτερα πολυάριθμα, και η χώρα είναι μια από τις πλουσιότερες σε απολιθώματα δεινοσαύρων. Τα φυσικά πάρκα Ischigualasto-Talampaya, τα οποία περιέχουν το πληρέστερο γνωστό αρχείο απολιθωμάτων της Τριασικής περιόδου στη νοτιοαμερικανική ήπειρο, ανακηρύχθηκαν Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 2000.

Οικονομια

Το εξωτερικό εμπόριο και το εμπόριο ήταν κύρια συστατικά της οικονομίας της χώρας από την εποχή του αποικισμού. Κατά τη διάρκεια των τριών αιώνων από τον αποικισμό μπορούν να διακριθούν αρκετές, μερικές φορές αλληλεπικαλυπτόμενες, οικονομικές περίοδοι.

Από το 1600 έως το 1750, άγρια βοοειδή και άλογα κυνηγήθηκαν για δορές. από το 1700 έως το 1850, σχηματίστηκαν μεγάλα κοπάδια ημιεξημερωμένων ζώων και έγιναν η ραχοκοκαλιά του συστήματος estancia (μεγάλης κλίμακας ράντσο). Από την περίοδο της αποικιοκρατίας έως το τέλος του 19ου αιώνα, τα λίπη και τα παστά κρέατα επεξεργάζονταν σε μεγάλες δεξαμενές και πωλούνταν ως τροφή για σκλάβους σε φυτείες στην Αμερική και ως τροφή προς κατανάλωση στα ιστιοφόρα πλοία. Μεταξύ 1830 και 1900, ιδρύθηκαν εκτεταμένα αγροκτήματα προβάτων.

Δραματικές οικονομικές αλλαγές σημειώθηκαν κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, όταν η ταχεία επέκταση της καλλιέργειας των καλλιεργειών συνέπεσε με την εισροή Ευρωπαίων μεταναστών. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, η Αργεντινή είχε επιτύχει το υψηλότερο επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης στη Λατινική Αμερική και κατατάχθηκε παράλληλα με ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες. Η βιομηχανική ανάπτυξη αναπτύχθηκε από τη δεκαετία του 1930 και συνεχίστηκε ως σημαντικό στοιχείο της εθνικής οικονομίας.

Ωστόσο, από τότε μέχρι τις αρχές του αιώνα, και ιδιαίτερα μετά τη δεκαετία του 1940, η οικονομική ανάπτυξη παρεμποδίστηκε από τον πληθωρισμό που τροφοδοτήθηκε από μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα από δαπάνες στο δημόσιο τομέα, από ελλείμματα εξωτερικού εμπορίου και από μεγάλης κλίμακας ξένο δανεισμό. Σε μια προσπάθεια να αντιστρέψει μια χρηματοπιστωτική κρίση που σχετίζεται με τον υπερπληθωρισμό και το εξωτερικό χρέος, η κυβέρνηση εισήγαγε αυστηρές οικονομικές μεταρρυθμίσεις το 1985 και ξανά το 1992.

Το 1994 η οικονομία καταστράφηκε ξανά από μια οικονομική κρίση στο Μεξικό. Στη συνέχεια, η κυβέρνηση κατάφερε να θέσει υπό έλεγχο τον πληθωρισμό, να περιορίσει τον στρατό και την κυβερνητική γραφειοκρατία και να ιδιωτικοποιήσει πολλές βιομηχανίες που ανήκαν στο παρελθόν. Οι κινήσεις προσέλκυσαν μεγάλης κλίμακας ιδιωτικές επενδύσεις και οι μειωμένοι φόροι στις εξαγωγές γεωργικών προϊόντων πυροδότησε μια αγροτική άνθηση.

Όμως, η ανεργία, που ήταν κατά μέσο όρο περίπου 6% στις αρχές της δεκαετίας του 1990, είχε αυξηθεί σχεδόν στο 16% μέχρι τα τέλη του 2000 και η κυβέρνηση συνέχισε να ξοδεύει περισσότερα χρήματα από όσα έπαιρνε. Το 1998 η κυβέρνηση διέταξε πάγωμα των δημοσίων δαπανών για να εξουδετερώσει τις επιπτώσεις παγκόσμια χρηματοπιστωτική αναταραχή, η οποία συνέβαλε στη συρρίκνωση του ρυθμού οικονομικής ανάπτυξης της Αργεντινής από 8,6% το 1997 σε περίπου 1% το 2000. Τα οικονομικά προβλήματα της γειτονικής Βραζιλίας, του μεγαλύτερου εμπορικού εταίρου της Αργεντινής, προκάλεσαν ιδιαίτερη ανησυχία, ειδικά μετά το βραζιλιάνικο νόμισμα υποτιμήθηκε το 1999.

Στα τέλη του 2000, όταν η κυβέρνηση της Αργεντινής κατέληξε σε συμφωνία με τις επαρχιακές κυβερνήσεις να περιορίσουν τις κρατικές δαπάνες για πέντε χρόνια, όπως ζητούσαν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και άλλοι δανειστές σε αντάλλαγμα για νέα δάνεια, η χώρα βίωνε η χειρότερη ύφεση των τελευταίων δεκαετιών. Η οικονομική κρίση είχε επιδεινωθεί από τις υπερβολικές κρατικές δαπάνες και τις χαμηλές τιμές για τις εξαγωγές της Αργεντινής στην παγκόσμια αγορά.

Η κατάσταση επιδεινώθηκε το 2001 με μια οικονομική επιβράδυνση στις Ηνωμένες Πολιτείες, την απώλεια των παραδοσιακών αγορών καθώς η σύνδεση του νομίσματος με το δολάριο ΗΠΑ έκανε τις εξαγωγές της Αργεντινής λιγότερο ανταγωνιστικές και μια πτώση στις εξαγωγές βοείου κρέατος της Αργεντινής όταν τα κοπάδια της χτυπήθηκαν από τα πόδια- ασθένεια του στόματος. Τα οικονομικά δεινά της χώρας και οι διεθνείς ανησυχίες για τον παγκόσμιο αντίκτυπο μιας πιθανής χρεοκοπίας της Αργεντινής στα χρέη της συνεχίστηκαν.

Τον Δεκέμβριο, καθώς η ανεργία έφτασε στο επίπεδο σχεδόν ρεκόρ του 18% και οι καταναλωτικές δαπάνες και τα φορολογικά έσοδα συνέχισαν να μειώνονται μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια ύφεσης, η κυβέρνηση πάγωσε εν μέρει τους τραπεζικούς λογαριασμούς σε μια προσπάθεια να αποτρέψει την καταστροφή των τραπεζών και να διατηρήσει το νόμισμα από την έξοδο από τη χώρα.

Καθυστέρησε επίσης τις πληρωμές συντάξεων για τους κρατικούς υπαλλήλους και ανακοίνωσε σχέδια για μείωση των μισθών για τους κρατικούς υπαλλήλους. Τα μέτρα λιτότητας ήταν εξαιρετικά αντιδημοφιλή και πυροδότησαν εκτεταμένες ταραχές και λεηλασίες τον Δεκέμβριο του 2001 που οδήγησαν στην παραίτηση του προέδρου και, αργότερα τον ίδιο μήνα, σε ανακοίνωση της νέας κυβέρνησης ότι η Αργεντινή θα αναστείλει τις πληρωμές για τα χρέη της, χρησιμοποιώντας αυτά τα χρήματα για την παροχή τροφίμων έκτακτης ανάγκης βοήθεια σε απόρους και δημιουργία ενός εκατομμυρίου νέων θέσεων εργασίας.

Το 2002, καθώς η πολιτική αστάθεια και οι διαδηλώσεις από ταλαίπωρους Αργεντινούς που διαμαρτύρονταν για την επίσημη διαφθορά, τη σπατάλη, την ανικανότητα και την αναποτελεσματικότητα συνεχίζονταν, εκτιμάται ότι το 40% των Αργεντινών ζούσε στη φτώχεια, η ανεργία έφτασε το 22% και το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα ήταν μικρότερο από 25% του αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών.

Την 1η Φεβρουαρίου το ανώτατο δικαστήριο του έθνους έκρινε ότι το πάγωμα των τραπεζικών αναλήψεων από την κυβέρνηση ήταν αντισυνταγματικό. Την επόμενη εβδομάδα, η κυβέρνηση εξάλειψε τη σύνδεση μεταξύ του πέσο και του δολαρίου, μια κίνηση που αναμενόταν να προκαλέσει περαιτέρω συρρίκνωση της οικονομίας και δημιούργησε φόβους για αναζωπύρωση του πληθωρισμού. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε επίσης ένα σχέδιο λιτότητας σχεδιασμένο για να αποτρέψει την πλήρη οικονομική κατάρρευση