Χάρτης της Ρωσίας

Η Ρωσία οριοθετείται προς δυσμάς από τη Νορβηγία, τη Φινλανδία, την Εσθονία, τη Λετονία, Λευκορωσία και την Ουκρανία. Στα νότια από τη Μαύρη Θάλασσα, η Δημοκρατία της Γεωργίας, του Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, τη Μογγολία, και την Κίνα, στα ανατολικά από τον Ειρηνικό Ωκεανό, καθώς και σχετικά με τον βόρειο Αρκτικό Ωκεανό.
Η περιοχή δυτικά των Ουραλίων ονομάζεται ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας. Το ασιατικό τμήμα της χώρας, ανατολικά των Ουραλίων, ονομάζεται Σιβηρία.

Πρωτεύουσα της Ρωσίας είναι η Μόσχα. Οι Ρώσοι, οι οποίοι αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού, επισημαίνουν την προέλευσή τους στο μεσαιωνικό σλαβικό κράτος των Ρως που επεκτείνονταν σε περιοχές που είναι τώρα η Ουκρανία, η Λευκορωσία και η ευρωπαϊκή Ρωσία από το 9ο έως το 13ο αιώνα και καταστράφηκε από η εισβολή των Μογγόλων. Τον 14ο αιώνα ένα νέα ρωσικό κράτους προέκυψε, που επικεντρώνεται γύρω από τη Μόσχα, που είναι γνωστή στην πρώτο μέρος της ιστορίας της ως Μοσχοβία. Η Μοσχοβία θα επεκταθεί σταδιακά με τον έλεγχό της επί της ευρωπαϊκής Ρωσίας, και, ξεκινώντας από τον 16ο αιώνα, στη Σιβηρία σχηματίζοντας έτσι τη βάση για τη ρωσική αυτοκρατορία που προέκυψε ως μεγάλη δύναμη κατά τον 18ο αιώνα.
Η Μοσχοβία, όπως και οι Ρως, πριν, ήταν ένα προπύργιο της ορθόδοξης εκκλησίας, είχε ιστορικούς δεσμούς με τα Χριστιανικά έθνη της Δυτικής Ευρώπης, αλλά αναπτύχθηκε χωριστά από αυτά.
Η πρώιμη ιστορία της σημαδεύτηκε από αντιπαλότητα και συχνές συγκρούσεις με τους δυτικούς πλησιέστερους γείτονες, όπως οι Πολωνοί και οι Γερμανοί της Βαλτικής, η οποία άφησε μια κληρονομιά καχυποψίας και δυσπιστίας.

Εντυπωσιασμένος από τα επιτεύγματα της Δύσης, ο Ρώσος τσάρος Πέτρος Α (Πέτρος ο Μέγας) ξεκίνησε ένα δραστήριο πρόγραμμα Δυτικοποίησης στις αρχές του 18ου αιώνα. Η Ρωσία έγινε μέρος του ευρωπαϊκού κόσμου, και οι μορφωμένες τάξεις της ενέκριναν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Παρ ‘όλα αυτά, οι Ρώσοι, με επίγνωση της μοναδικής ιστορίας τους, συνέχισαν να νιώθουν αίσθηση της ιδιαιτερότητας τους από την Ευρώπη και την ανησυχία σχετικά με δική τους εθνική ταυτότητα.

Κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου η ρωσική μοναρχία ανατράπηκε για να αντικατασταθεί από μια κομμουνιστική κυβέρνηση . Ο Κομμουνισμός, μια άλλη εισαγωγή από την Δύση, χωρίζει παραδόξως τη νέα Σοβιετική Ρωσία από την Δυτική Ευρώπη για άλλη μια φορά, με την απομόνωσή της από τον καπιταλιστικό κόσμο.
Με την με κυβέρνηση του Ιωσήφ Στάλιν, η ΕΣΣΔ υπέστη αναγκαστική εκβιομηχάνιση και, μετά από ένα μαρτυρικό αγώνα με 20 εκατομμύρια θύματα, κέρδισε μια δαπανηρή νίκη επί της ναζιστικής Γερμανίας στο Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι διάδοχοι του Στάλιν αποκήρυξαν τις χειρότερες υπερβολές του, αλλά το σοβιετικό σύστημα παρέμεινε βασικά ανέπαφο μέχρι που ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ εισήγαγε τη μεταρρύθμιση περεστρόικα στα τέλη του 1980. Ο Γκορμπατσόφ προχώρησε σε εκδημοκρατισμό και μεταρρυθμίσεις, οι οποίες αφαίρεσαν την προηγούμενη παντοδυναμία του κομμουνιστικού κόμματος και τάραξε το σοβιετικό καθεστώς από τα θεμέλιά του.
Ο Γκορμπατσόφ σταδιακά επισκιάστηκε ως ηγέτης από τον Μπόρις Γέλτσιν, τον Ρώσο Πρόεδρο. Τον Δεκέμβριο του 1991, η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε, και η Ρωσία αναγεννήθηκε ως ανεξάρτητη χώρα. Η διάλυση του κομμουνιστικού συστήματος και η προσπάθεια να δημιουργηθεί στροφή προς μια οικονομία της αγοράς δημιούργησε σημαντικές δυσκολίες για τον ρωσικό λαό και μια μάλλον συγκεχυμένη πολιτική κατάσταση κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Παρά τις επανειλημμένες προκλήσεις για την ηγεσία του, ο Γιέλτσιν διατήρησε την εφαρμογή της πολιτικής της οικονομικής μεταρρύθμισης, ιδιωτικοποίησης, και τη συνεργασία με τη Δύση.

ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ