Πληροφορίες για την Ανταρκτική
Η Ανταρκτική είναι η πέμπτη μεγαλύτερη και νοτιότερη ήπειρος. Η θέση του στο Νότιο Πόλο, μαζί με το υψόμετρο και την κάλυψη από πάγο και χιόνι, δημιουργεί το πιο ψυχρό κλίμα στη Γη. Είναι περισσότερο από το μισό και πάλι τόσο μεγάλο όσο οι Ηνωμένες Πολιτείες και καλύπτει περίπου 14.245.000 km6 (5.500.000 mi6), συμπεριλαμβανομένων 1.640.000 km πλωτών ραφιών πάγου.
Τουλάχιστον το ένα τρίτο της ακτογραμμής (περίπου 30.000 km ) είναι κρυμμένο κάτω από πολυετή πάγο. Το τεράστιο στρώμα πάγου καλύπτει όλη εκτός από το 23% της Ανταρκτικής και εκτείνεται πάνω από τον περικυκλωμένο ωκεανό. Εάν απελευθερωθεί με τήξη, το νερό που περιέχεται σε αυτό το στρώμα πάγου θα προκαλούσε άνοδο της στάθμης της θάλασσας περισσότερο από 60 m παγκοσμίως.
Ο καλοκαιρινός πληθυσμός είναι αρκετές χιλιάδες, αλλά μόνο μερικές εκατοντάδες επιστήμονες και προσωπικό υποστήριξης μένουν κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Ζουν σε ημιμόνιμες βάσεις, η μεγαλύτερη από τις οποίες είναι η βάση των ΗΠΑ στο McMurdo, στο νησί Ross.
Το μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου βρίσκεται εντός του Ανταρκτικού Κύκλου (lat. 66¡30« S). Είναι εντελώς απομονωμένο από τον περιβάλλοντα ωκεανό. Τα νότια νησιά Σέτλαντ γειτνιάζουν με τη χερσόνησο της Ανταρκτικής. Άλλα νησιά στην περιοχή της Ανταρκτικής, αλλά απομακρύνθηκαν από την ίδια την ήπειρο, περιλαμβάνουν τη Νότια Γεωργία, το Νότιο Σάντουιτς, το Νότιο Όρκνεϊ, το Μπουβέ, το Χερντ, το Μπαλένι, τον Σκοτ και τον Πίτερ.
Αυτά βρίσκονται εντός της Ανταρκτικής Σύγκλισης, της κυμαινόμενης ζώνης μεταξύ περίπου 48¡ και 60¡ νότιου γεωγραφικού πλάτους όπου τα κρύα επιφανειακά ύδατα της Ανταρκτικής κατεβαίνουν κάτω από τα θερμότερα νερά του Νότιου Ειρηνικού, του Νότιου Ατλαντικού και του Ινδικού ωκεανού.
Νησιά όπως τα νησιά Kerguelen που βρίσκονται βόρεια της Ανταρκτικής Σύγκλισης περιέχουν παγετώνες και θεωρούνται χαλαρά εντός της περιοχής της Ανταρκτικής. Επειδή ο θαλάσσιος πάγος βρίσκεται σε όλες τις ακτές, τα προστατευμένα λιμάνια δεν είναι διαθέσιμα στα πλοία μεγάλο μέρος του χρόνου.
Η ήπειρος μπορεί να υποδιαιρεθεί σε δύο μεγάλα μέρη με βάση την τοπογραφία και τη γεωλογία: τη δυτική Ανταρκτική, η οποία βρίσκεται νότια της Νότιας Αμερικής, και την ανατολική Ανταρκτική, στο ανατολικό ημισφαίριο.
Το όριο μεταξύ τους ακολουθεί χονδρικά τον μεσημβρινό 0¡Ð180¡, από την ανατολική πλευρά της υφαλοκρηπίδας πάγου Ronne-Filchner στη Θάλασσα Weddell έως τη δυτική πλευρά της παγοθήκης Ross στη Θάλασσα Ross. Αυτές οι τεράστιες πλωτές μάζες πάγου προέρχονται κυρίως από παγετώνες που εκκενώνονται από την ήπειρο. το ράφι πάγου Ronne-Filchner καλύπτει περίπου 500.000 km6 (193.050 mi6) και το Ross Ice Shelf περίπου 538.720 km6 (208.000 mi6). Το Ross Ice Shelf από μόνο του είναι περίπου ίσο με την περιοχή του Τέξας. Πιθανώς επιπλέον 600.880 km6 ραφιών πάγου βρίσκονται στο περιθώριο των ακτών της ηπείρου.
Σε εντυπωσιακή αντίθεση με την κάλυψη του πάγου βρίσκονται οι περιοχές της «ξηρής κοιλάδας» της ηπείρου, ειδικά στη Βικτώρια Γη, οι οποίες δέχονται λίγες βροχοπτώσεις και δεν έχουν συνεχή χιονοκάλυψη. Είναι επίσης ιδιαίτερα αλμυρά, τα θειικά άλατα που προφανώς προέρχονται από βακτήρια που παράγουν θείο στον Ανταρκτικό Ωκεανό. το θείο, που οξειδώνεται στην ατμόσφαιρα, εναποτίθεται ως θειικά άλατα στις κοιλάδες. Επειδή μοιάζουν με το περιβάλλον του Άρη τόσο πολύ όσο και κάθε άλλη τοποθεσία στη Γη, αυτές οι ξηρές κοιλάδες ενδιαφέρουν τους πλανητικούς επιστήμονες.
Τα Υπερανταρκτικά Όρη εκτείνονται από τη Γη της Βικτώριας προς τα νότια κατά μήκος της δυτικής πλευράς της Θάλασσας Ρος έως τη Θάλασσα Γουέντελ στην απέναντι πλευρά της ηπείρου. Άνθρακας, ουράνιο και μια ποικιλία μεταλλικών ορυκτών έχουν βρεθεί στη στεριά αλλά δεν θεωρούνται οικονομικά εκμεταλλεύσιμα. Το υπεράκτιο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο έχουν περισσότερες οικονομικές δυνατότητες.
Τα αλιευτικά σκάφη παίρνουν φάλαινες, φώκιες και κριλ (μικρά καρκινοειδή πλούσια σε πρωτεΐνες) από τον περιβάλλοντα ωκεανό. Η αυξανόμενη διαμάχη γύρω από τα ζητήματα της προστασίας του περιβάλλοντος και της ανάπτυξης των πόρων στην Ανταρκτική τροφοδοτήθηκε από πετρελαιοκηλίδες εκεί το 1989.