Ιστορία της Αιγύπτου

Μικρή περιγραφή της Αιγυπτιακής ιστορίας

αρχαια αιγυπτοςΗ Αιγυπτoς ήταν κατοικημενη απο την παλαιολιθική ακομη εποχή απο χαμιτες και σημιτες, πολιτικα οργανωμενη σε βασιλεια απο το 4000 π.Χ. ενώθηκε γυρω στο 3100 π.Χ. απο τον Μενες, πρώτο βασιλια της Πανω και Κατω Αιγυπτου, τον οποιο διαδεχτηκαν Φαραώ τριαντα δυναστειών κατανεμημενων σε διαφορες περιοδους:

I) Αρχαιο Βασιλειο (περιπου 3300 π.Χ.-2160 π.Χ., πρωτευουσες του ήταν η Τινιδα και η Μεμφιδα και σ’ αυτο ανήκαν οι Φαραώ Χεοπας, Χεφρινος, Μισερινο, κατασκευαστες των πυραμιδων της Γκιζας. Οι αιγυπτιακες κτήσεις επεκταθηκαν κατα την διαρκεια των ΙΙΙ-V δυναστειών, μεχρι την Παλαιστινη.

ΙΙ) Μεσο Βασιλειο (2160-1580 π.Χ., δυναστειες ΧΙ-ΧVII), ειχε για πρωτευουσα την Θήβα και την Χουας. Οργανωμενο το κρατος διαμεσου μιας μεγαλης γραφειοκρατιας. Οι Φαραώ στοχευαν κυριως στη βελτιωση της γεωργιας με μεγαλα υδραυλικα εργα. Ο Σεσοστρι Γ’ κατεκτησε την Νουβια και την νοτια Παλαιστινη. Σημιτικες φυλες, οι Χιξος, οταν η Αυτοκρατορια βρισκοταν σε παρακμή, πήραν την περιοχή του Δελτα (1680) και την διατήρησαν για εναν αιώνα.

αρχαια αιγυπτοςΙΙΙ) Νεο Βασιλειο (1580-525 π.Χ., δυναστειες ΧVIII-XXVI), πρωτευουσες του οι Θήβα, Τανις και Σαΐς. Κατα τη διαρκεια της βασιλειας του Τουθμωσι Α’ και Γ’, η αιγυπτιακή ηγεμονια επεκταθηκε στην Κυπρο, στη Συρια και στις πεδιαδες του Ευφρατη. Ο Ραμσής Β’ αγωνισθηκε εναντιον των Χιττιτών (1278π.Χ.), ο Ραμσής Γ’ εδιωξε οριστικα τους λαους της θαλασσας που κατελαβαν τον Δελτα. Απο την ΧΧΙ μεχρι την ΧΧV δυναστεια επικρατησε μια περιοδος παρακμής, κατα την οποια η χώρα ήταν διαδοχικα αντικειμενο κατακτησης των Λιβυων, των Αιθιοπων και των Ασσυριων. Αποκτώντας την ανεξαρτησια κατα την διαρκεια της ΧΧVI δυναστειας, γνωριζει μια περιοδο ευημεριας και ανοιγει για το περασμα των Ελλήνων.

IV) Περσική περιοδος (525-332 π.Χ., δυναστειες XXVII-XXX), κατακτήθηκε απο τον Καμβυση, η Αιγυπτος εγινε υποδουλος της Περσιας ή των περσικών δυναστειών μεχρι την κατακτηση του Μεγαλου Αλεξανδρου (332 π.Χ).

Αλεξανδρινή εποχή

Ο μακεδονας βασιλιας ιδρυσε εκει την Αλεξανδρεια, προορισμενη για ενα λαμπρο εμπορικο και πολιτιστικο μελλον κατω απο την ελληνιστική μοναρχια των Λαγιδών, που επεβαλε στη χώρα την μακεδονικο-ελληνική ηγεμονια.

Ρωμαϊκή εποχή

Πεφτοντας κατω απο την ρωμαϊκή κυριαρχια, μετα την ήττα του Αντωνιου και της Κλεοπατρας στο αζιο (31 π.Χ.), η Αιγυπτος αποτελεσε μερος της Βυζαντινής Αυτοκρατοριας το 395 μ.Χ..

Αραβική εποχή

Κατακτήθηκε απο τους αραβες το 640 μ.Χ. και αφομοιωσε την θρησκεια και τη γλώσσα τους. Κατω απο τη δυναστεια των Φατιμιδων (968-1172) εγινε το κεντρο του ισλαμικου κοσμου. Ο Σαλαντινο, επεκτεινε τις κτήσεις της Αιγυπτου στη Συρια, στη Μεσοποταμια και στην βορεια Αφρική οδηγώντας την μουσουλμανική Αιγυπτο στη μεγαλυτερη λαμπροτητα της.

Μαμελούκοι

Απο το 1250 κυβερνήθηκε απο τους Μαμελουκους που εισήγαγαν ενα φεουδαρχικο καθεστώς που ξεκινησε μια διαδικασια παρακμής, η οποια κορυφώθηκε το 1517 με την οθωμανική κατακτηση.

Αποκτώντας ξανα την εξουσια στην πορεια του 18ου αι., οι Μαμελουκοι ηττήθηκαν απο τον Ναπολεοντα (1798-1801) και οριστικα κυριαρχήθηκαν απο τον Μωχαμετ Αλι (1811) που επιτυγχανοντας να του αποδοθει ο τιτλος του αντιβασιλεα (1841), προώθησε την πολιτική και οικονομική αναγεννηση της χώρας, στην οποια ενωσε και το Σουδαν.

Αγγλο-Γαλλική οικονομική επιρροή

Επι Ισμαήλ (1863-1879) μεγαλωσε η αγγλο-γαλλική οικονομική επιρροή ως συνεπεια του χρεους της Αιγυπτου για τον μεγαλο ογκο εργασιών που ανελαβε, αναμεσα τους και η διανοιξη της Διώρυγας του Σουεζ (1869). Η εθνικιστική και ξενοφοβη αντιδραση που ακολουθησε προκαλεσε τη αγγλική καταληψη (1882). Ανακηρυχθηκε προτεκτορατο το 1914 και απεκτησε την ανεξαρτησια της το 1922, αλλα η Μ.Βρετανια διατήρησε ειδικες πολιτικες και στρατιωτικες συνθήκες που της επετρεπαν τον ελεγχο της χώρας, οπως επισης και της Διώρυγας.

Εμπλεκομενη στον Δευτερο Παγκοσμιο Πολεμο, κατακτήθηκε εν μερει απο τις ιταλο-γερμανικες δυναμεις, τις οποιες απώθησαν οι αγγλοι το 1942. Μετα το 1945, ανελαβε μια θεση υψηλου επιπεδου αναμεσα στα κρατη του αραβικου Συνδεσμου και μ’ αυτα συμμετειχε στις επιχειρήσεις εναντιον του Ισραήλ (1948).

Μετα το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο

Οι στρατιωτικες απώλειες που υπεστη και η αντιπαθεια που εκδηλώθηκε απο τον βασιλια Φαρουκ για την κυβερνητική πολιτική, την υποτακτική στην Αγγλια, οδήγησαν στο στρατιωτικο πραξικοπημα του 1952 και στην διακήρυξη, την επομενη χρονια, της Δημοκρατιας, της οποιας ανελαβε την προεδρια ο στρατηγος Ναγκιμπ.

Νάσερ

νασερΤο 1954, παραμεριστηκε ο Ναγκιμπ και την κυβερνηση ανελαβε ο Νασερ, που εγκαινιασε εναν εικοσαετή πολιτικο αγώνα για τη διδασκαλια του παναραβισμου και της εκσυγχρονισης των εθνικών οικονομικών δομών, οπως επισης και των κοινωνικών και πολιτιστικών.

Το 1956 προχώρησε στην εθνικοποιηση της Διώρυγας του Σουεζ, κατι που προκαλεσε την αγγλο-γαλλική επεμβαση και την καταληψη του Σινα απο τα Ισραηλινα στρατευματα.

Διατηρώντας τη Διώρυγα χαρη στη επεμβαση του Ο.Η.Ε., ο Νασερ ξεκινησε μια πολιτική προσεγγισης στη Σοβιετική ενωση.

Η πολιτική ενωση της Αιγυπτου με την Συρια και την Υεμενη, συμφωνημενη το 1958, λυθηκε το 1961 με αποφαση της Συριας.

Το 1967 η Αιγυπτος αντιμετώπισε εναν καινουριο καταστροφικο πολεμο με το Ισραήλ, που τελειωσε με μια ανακωχή που υπαγορευτηκε απο τα Ηνωμενα εθνη και την απώλεια του Σινα.

Στη συνεχεια η χώρα συναψε μια πολιτικο-στρατιωτική συμμαχια με την Σοβιετική ενωση για να ανασυγκροτήσει τα στρατευματα της και να αποκτήσει ξανα συμβατική δυναμη απεναντι στην προοπτική των διαπραγματευσεων με το Ισραήλ. Ο Νασερ πεθανε ξαφνικα τον Σεπτεμβριο του 1970, αφήνοντας την εξουσια στα χερια του Ανουαρ ελ Σαντατ, ο οποιος εγκατελειψε την φιλοσοβιετική πολιτική.

Το 1973 η Αιγυπτος ξεκινησε τις εχθροπραξιες εναντιον του Ισραήλ (6-22 Οκτωβριου) και ξεπερασε την γραμμή Μπαρ-Λεβ στη Διώρυγα, αλλα δεχτηκε αμεσως μετα ενα δυνατο χτυπημα κοντα στις Λιμνες Αμαρι. Πετυχαινοντας την ανακωχή χαρη στην επεμβαση των μεγαλων δυναμεων, το 1974 η Αιγυπτος δεχτηκε να υπογραψει μια συμφωνια απαλλαγής με το Ισραήλ για το Σινα και το 1975 ξαναδοθηκε η Διώρυγα του Σουεζ στη εμπορική κυκλοφορια.

Σαντατ

Στην εξωτερική πολιτική ο Σαντατ εφθασε σε μια σχεδον ολοκληρωτική ρήξη με την Σοβιετική ενωση και δυναμωσε τους δεσμους με την Ουασιγκτον, το Λονδινο και το Παρισι. Το 1978 υπεγραψε στο Camp David τις συμφωνιες με τον Ισραηλινο προεδρο Μπεντζιν που οδήγησαν στην ειρήνη του 1979, συνεπεια της οποιας ήταν να αποβληθει η Αιγυπτος απο τον αραβικο Συνδεσμο μετα απο προταση των Κρατών του “μετώπου της αρνησης”. Με την καινουρια εισαγωγή το 1980 του πολυκομματισμου, ο Σαντατ δολοφονήθηκε την επομενη χρονια απο φανατικους ισλαμιστες.

Μουμπαρακ

Τον διαδεχτηκε ο Μουμπαρακ, που μετριαζοντας τους φιλοδυτικους τονους της αιγυπτιακής εξωτερικής πολιτικής, εθεσε τις συνθήκες για την αποκατασταση της Αιγυπτου στον αραβικο Συνδεσμο. Κατα τη διαρκεια του πολεμου στον Κολπο το 1990-1991, η Αιγυπτος αν και παραταχθηκε με το αντι-ιρακινο μετωπο, υποστήριξε την αναγκη μιας αραβικής λυσης της κρισης χωρις δυτικες επεμβασεις.

Απο το 1992-1993 εντατικοποιήθηκε η δραση των φανατικών ισλαμιστών. Παρα το γεγονος ομως αυτο, ο προεδρος Μουμπαρακ συμμετειχε ενεργα στις διαπραγματευσεις της ειρήνης αναμεσα στους Ισραηλινους και τους Παλαιστινιους, εργαζομενος για την εξουδετερωση των τρομοκρατικών δρασεων των ισλαμιστών που απειλουσαν την πραγματοποιησή της.